பாடம் : 36 ஓர் இறைநம்பிக்கையாளர், தமக்கே தெரியாமல் தம்முடைய நற்செயல்கள் அழிந்துவிடுமோ என அஞ்சுவது இப்ராஹீம் அத்-தைமீ (ரஹ்) அவர்கள், “எனது சொல்லை எனது செயலோடு ஒப்பிட்டபோதெல்லாம், நான் ஒரு பொய்ய னாக இருப்பேனோ என்று நான் அஞ்சாமல் இருந்ததில்லை” என்றார்கள். இப்னு அபீமுலைக்கா (அப்துல்லாஹ் பின் உபைதில்லாஹ்-ரஹ்) அவர்கள் கூறியதாவது: நான் நபித்தோழர்களில் முப்பது பேரைச் சந்தித்திருக்கிறேன். அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் தமக்குள் நயவஞ்சகத் தனம் ஏற்பட்டுவிடுமோ என்று அஞ்சு பவர்களாகவே இருந்தனர். அவர்களில் யாரும் தமக்கு (வானவர்களான) ஜிப்ரீல், மீக்காயீல் (அலை) ஆகியோரின் இறை நம்பிக்கை இருப்பதாக சொல்லிக்கொண்ட தில்லை. ஹசன் அல்பஸ்ரீ (ரஹ்) அவர்கள், “இறைநம்பிக்கையாளரைத் தவிர வேறெவரும் நயவஞ்சகத்தனத்தை அஞ்சுவதில்லை. நயவஞ்சகனைத் தவிர வேறெவரும் அது விஷயத்தில் அச்சமற்று (அலட்சியமாக) இருப்பதில்லை” என்று கூறியதாக அறிவிக் கப்படுகிறது. பாவமன்னிப்புக் கோராமல், நயவஞ்சகத்தனத்திலும் பாவத்திலும் நிலைத்து இருப்பதற்கு வந்துள்ள கடும் எச்சரிக்கை. அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: அவர்கள், தாம் செய்த (பாவச்) செயல்களில் தெரிந்துகொண்டே பிடிவாதமாக இருக்கமாட்டார்கள். (3:135)
49. உபாதா பின் அஸ்ஸாமித் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் ‘லைலத்துல் கத்ர்’ (கண்ணியமிக்க இரவு) பற்றி (‘அது ரமளான் மாதத்தில் எந்த இரவு’ என்று) அறிவிப்பதற்காக(த் தமது வீட்டிலிருந்து) வெளியே வந்தார்கள். அப்போது இரு முஸ்லிம்கள் தமக்கிடையே சச்சரவு செய்துகொண்டிருந்தார்கள்.

(இதைக் கண்ணுற்ற) அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், “லைலத்துல் கத்ர் இரவு பற்றி உங்களுக்கு அறிவிப்பதற்காக நான் புறப்பட்டுவந்தேன். அப்போது இன்ன மனிதரும் இன்ன மனிதரும் சச்சரவு செய்துகொண்டிருந்தனர். (அவர் களை விலக்கிவிடச் சென்றேன்.) எனவே, அது (பற்றிய விளக்கம் என் நினைவி லிருந்து) நீக்கப்பட்டுவிட்டது. அதுவும் உங்களுக்கு ஒரு நன்மையாக இருக்க லாம். (ரமளான் மாதத்தின் இருபத்து) ஏழு, (இருபத்து) ஒன்பது, (இருபத்து) ஐந்து ஆகிய (ஒற்றை எண்ணிக்கையிலான) இரவுகளில் அதைத் தேடிக்கொள் ளுங்கள்” என்றார்கள்.

அத்தியாயம் : 2

பாடம் : 38
51. (கிழக்கு ரோமானியப் பேரரசர்) ஹிரக்ளீயஸ் தம்மிடம் சொன்னதாக அபூ சுஃப்யான் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

நான் உம்மிடம் “(தம்மை இறைத்தூதர் என்று கூறும்) அவ(ரைப் பின்பற்றுப)வர் கள் (நாளுக்கு நாள்) அதிகரித்து வருகின் றனரா? அல்லது குறைந்து வருகின்ற னரா?” என்று கேட்டேன். அதற்கு நீர் “அவர்கள் அதிகரித்தே வருகின்றனர்” என்று கூறினீர். அவ்வாறுதான் இறை நம்பிக்கை நிறைவடையும்வரை (வளர்ந்து கொண்டேதான்) இருக்கும்.

நான் உம்மிடம் “அவரது மார்க்கத்தில் இணைந்தோரில் யாரேனும் அதன் மீது அதிருப்தி கொண்டு அதிலிருந்து வெளியேறிச் செல்வதுண்டா?” என்று கேட்டேன். அதற்கு நீர், ‘இல்லை’ என்று பதிலளித்தீர். இறைநம்பிக்கை இத்தகையதே. அதன் மலர்ச்சி இதயங்களில் கலந்துவிடும்போது அதைக் குறித்து யாருமே அதிருப்தி அடையமாட்டார்.

இதை அப்துல்லாஹ் பின் அப்பாஸ் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்.41

அத்தியாயம் : 2

பாடம் : 40 (போரில் கிடைத்த செல்வங் களில்) ஐந்தில் ஒரு பாகத்தை (அரசு கருவூலத்திற்கு) வழங்கு வது இறைநம்பிக்கையின் ஓர் அம்சமாகும்.43
53. அபூஜம்ரா (நஸ்ர் பின் இம்ரான் அள்ளுபஈ - ரஹ்) அவர்கள் கூறியதாவது:

(பஸ்ராவின் ஆளுநராயிருந்த) இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அவர்களுடன் நான் அமர்ந்திருந்தேன். அவர்கள் என்னைத் தமது கட்டிலில் அமரவைத்திருந்தார்கள். அப்போது அவர்கள், “என்னிடம் நீங்கள் (பாரசீகத்தில் மொழிபெயர்ப்பவராக இங்கேயே) தங்கிவிடுங்கள். (அதற்காக) நான் எனது செல்வத்திலிருந்து ஒரு பங்கை உங்களுக்குத் தருகிறேன்” என்று கேட்டுக் கொண்டார்கள்.

அதன்படி அவர்களுடன் நான் இரண்டு மாதங்கள் தங்கினேன். பின்னர் அவர்கள் (என்னிடம்) கூறினார்கள்:

அப்துல் கைஸ் குலத்தாரின் தூதுக்குழுவினர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்த போது, ‘இம்மக்கள் யார்?’ அல்லது ‘இத்தூதுக் குழுவினர் யார்?’ என்று கேட்டார் கள். அதற்கு மக்கள், ‘ரபீஆ (குடும்பத்தார்)’ என்று பதிலளித்தனர். நபி (ஸல்) அவர்கள், “இழிவுக்குள்ளாகாமலும் மனவருத்திற்குள்ளாகாமலும் (தாமாக முன்வந்து இஸ்லாத்தை ஏற்ற நிலையில்) வருகை புரிந்துள்ள ‘சமுதாயமே’ அல்லது ‘தூதுக் குழாமே’ வருக!” என்று வரவேற்றார்கள்.

அத்தூதுக் குழுவினர், “அல்லாஹ்வின் தூதரே! (போர் புரியக் கூடாதெனத் தடை விதிக்கப்பட்டுள்ள) புனித மாதங்கள் தவிர மற்ற மாதங்களில் எங்களால் தங்களிடம் வர முடியவில்லை. (காரணம்) எங்களுக் கும் உங்களுக்கும் இடையே (எதிரிகளான) ‘முளர்’ குலத்து இறைமறுப்பாளர்களின் இந்தக் குடும்பத்தார் (தடையாக) உள்ளனர். ஆகவே, தெளிவான ஆணையொன் றைப் பிறப்பியுங்கள். அதை நாங்கள் எங்களுக்குப் பின்னால் உள்ளவர்களுக் கும் தெரிவிப்போம். அ(தைச் செயல் படுத்துவ)தன் மூலம் நாங்களும் சொர்க்கம் செல்வோம்” என்றார்கள்.

அதையொட்டி அவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் சில வகை குடிபானங் களைப் பற்றியும் கேட்டார்கள். அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள் அவர்களுக்கு நான்கு விஷயங்களைக் கட்டளையிட்டார்கள்; நான்கு விஷயங்களை அவர்களுக்குத் தடை செய்தார்கள்.

1. அல்லாஹ் ஒருவனையே நம்புமாறு அவர்களுக்குக் கட்டளையிட்டுவிட்டு, “அல்லாஹ் ஒருவனையே நம்புதல் என்றால் என்னவென்று உங்களுக்குத் தெரியுமா?” என்று கேட்டார்கள். அதற்கு மக்கள், “அல்லாஹ்வும் அவனுடைய தூதருமே நன்கு அறிந்தவர்கள்” என்றார்கள்.

நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வைத் தவிர வேறு இறைவன் இல்லை என்றும், முஹம்மத் (ஸல்) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் என்றும் உறுதி கூறுவது. 2. தொழுகையைக் கடைப்பிடிப்பது; 3. ஸகாத் வழங்குவது; 4. ரமளான் மாதத்தில் நோன்பு நோற்பது. (இவையன்றி) போரில் கிடைக்கும் பொருட்களி லிருந்து ஐந்தில் ஒரு பாகத்தை நீங்கள் வழங்க வேண்டும்.

(மது ஊற்றிவைக்கப் பயன்படும்) மண்சாடி, சுரைக்காய் குடுவை, மரப் பீப்பாய், தார் பூசப்பட்ட பாத்திரம் ஆகிய நான்கையும் பயன்படுத்த வேண்டாமென அவர்களுக்குத் தடை செய்தார்கள். மேலும், “இவற்றை மனதில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள். உங்களுக்குப் பின்னால் இருப்போருக்குத் தெரிவித்துவிடுங்கள்” என்றும் கூறினார்கள்.

அத்தியாயம் : 2

பாடம் : 41 செயல்கள் அனைத்தும் எண் ணத்தையும் நோக்கத்தையும் பொறுத்ததாகும். மேலும் ஒவ் வொரு மனிதருக்கும் அவரவர் எண்ணியதே கிடைக்கும். இதில் இறைநம்பிக்கை (ஈமான்). அங்கத் தூய்மை (உளூ), தொழுகை, (ஏழைகளின் உரிமையான) ஸகாத், ஹஜ், நோன்பு மற்றும் (ஏனைய கொடுக்கல் வாங்கல்) சட்டங்கள் ஆகியவை அடங்கும்.44 உயர்ந்தோன் அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: (நபியே!) கூறுக: ஒவ்வொருவரும் தத்தம் எண்ணங்களின்படியே செயல்படு கின்றனர். (17:84) (நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:) நன்மையை எதிர்பார்த்து ஒருவர் தம் குடும்பத்தாருக்குச் செலவு செய்வதும் தர்மம் ஆகும். “(மக்கா வெற்றிக்குப் பின்னர் புலம்பெயர்தல் (ஹிஜ்ரத்) என்பது கிடையாது) ஆயினும், அறப்போர் புரிவதும் (அதற்காகவும் பிற நற்செயல்கள் புரிவதற்காகவும்) நாட்டம் கொள்வதும் உண்டு” என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்.
55. நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

ஒரு மனிதர் (இறைவனிடம் கிடைக் கும்) நன்மையை நாடித் தம் குடும்பத் தாருக்குச் செலவு செய்தால், அதுவும் அவருக்குத் தர்மம் ஆகும்.

இதை அபூமஸ்ஊத் அல்அன்சாரி (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்.


அத்தியாயம் : 2

பாடம் : 42 “அல்லாஹ்வுக்கும் அவன் தூதருக்கும் முஸ்லிம் தலைவர் களுக்கும் முஸ்லிம் பொதுமக்க ளுக்கும் நலம் நாடுவதுதான் மார்க்கம் (தீன்) ஆகும்” எனும் நபிமொழி46 உயர்ந்தோன் அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: அல்லாஹ்வுக்கும் அவனுடைய தூத ருக்கும் நலன் நாடுபவர்களாயின் (பலவீனர்கள், நோயாளிகள் உள்ளிட்டோர் அறப்போரில் கலந்துகொள்ளாமல் இருப்ப தில் குற்றமில்லை). (9:91)
57. ஜரீர் பின் அப்தில்லாஹ் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம், தொழுகையைக் கடைப் பிடிப்பேன்; ஸகாத் வழங்குவேன்; ஒவ் வொரு முஸ்லிமுக்கும் நலம் நாடுவேன் என்று உறுதிமொழி (பைஅத்) அளித்தேன்.


அத்தியாயம் : 3

பாடம் : 1 கல்வியின் சிறப்பு உயர்ந்தோன் அல்லாஹ் கூறு கின்றான்: உங்களில் இறைநம்பிக்கை கொண்ட வர்களுக்கும் கல்வி வழங்கப்பட்ட வர்களுக்கும் அல்லாஹ் பதவிகளை உயர்த்துகின்றான். நீங்கள் செய்பவற்றை அல்லாஹ் நன்கு அறிந்தவனாக இருக்கின்றான். (58:11) வல்லமையும் மாண்பும் மிக்க அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: “என் இறைவா! கல்வியை எனக்கு அதிகமாக்குவாயாக!” என்று (நபியே!) நீர் பிரார்த்திப்பீராக! (20:114) பாடம் : 2 ஒருவர் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது ஏதேனும் ஒன்றைப் பற்றிக் கேள்வி கேட்கப்பட் டால், அவர் தமது பேச்சை முடித்துக்கொண்டு, பிறகு கேள்வி கேட்டவருக்குப் பதில ளிக்கலாம்.
59. அபூஹுரைரா (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

ஓர் அவையில் நபி (ஸல்) அவர்கள் மக்களுடன் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது அவர்களிடம் கிராமவாசி ஒருவர் வந்து, “மறுமை நாள் எப்போது?” எனக் கேட்டார். நபி (ஸல்) அவர்கள் (அவருக்குப் பதில ளிக்காமல்) தமது பேச்சைத் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

அப்போது (அங்கிருந்த) மக்களில் சிலர், “நபி (ஸல்) அவர்கள் அந்த மனிதர் கூறியதைச் செவியுற்றார்கள்; ஆயினும், அவர் கேட்ட கேள்வியை நபி (ஸல்) அவர்கள் விரும்பவில்லை” என்று கூறினர். வேறுசிலர், “நபியவர்கள் அந்த மனிதர் கூறியதைச் செவியுறவில்லை” என்றனர்.

நபி (ஸல்) அவர்கள் தமது பேச்சை முடித்துவிட்டு, “மறுமை நாளைப் பற்றி கேட்டவர் எங்கே?” என்று வினவினார்கள். உடனே அவர் “அல்லாஹ்வின் தூதரே! இதோ நான்தான்” என்றார். நபி (ஸல்) அவர்கள், “நம்பகத் தன்மை பாழ்படுத்தப் பட்டால் மறுமை நாளை நீர் எதிர்பார்க்கலாம்” என்று சொன்னார்கள். அவர், “அது எவ்வாறு பாழ்படுத்தப்படும்?” என்று கேட்டார். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள், “தகுதியற்றவரிடம் பொறுப்பு ஒப்படைக்கப்படும்போது, நீர் மறுமை நாளை எதிர்பாரும்” என்று பதிலளித்தார்கள்.

இந்த ஹதீஸ் இரு அறிவிப்பாளர்தொடர்களில் வந்துள்ளது.

அத்தியாயம் : 3

பாடம் : 4 ஹதீஸ் துறை வல்லுநர் ‘ஹத்தஸனா’, ‘அக்பரனா’, ‘அன்பஅனா’ (எமக்கு அறிவித்தார்) என்று கூறுவது2 அபூபக்ர் பின் அப்தில்லாஹ் பின் அஸ்ஸுபைர் அல்ஹுமைதீ (ரஹ்) அவர்கள் எங்களிடம் சொன்னார்கள்: ‘ஹத்தஸனா’, ‘அக்பரனா’, ‘அன்ப அனா’, ‘சமிஉத்து’ (நான் செவியுற்றேன்) என்ற நான்கு வார்த்தைகளையும் சுஃப்யான் பின் உயைனா (ரஹ்) அவர்கள் ஒரே பொருளுடைய வார்த்தைகளாகவே கருதினார்கள். அப்துல்லாஹ் பின் மஸ்ஊத் (ரலி) அவர்கள் (ஒரு நபிமொழியை அறிவிக் கும்போது), ‘உண்மையாளரும் உண்மை உரைக்கப்பட்டவருமான அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எமக்கு அறிவித் தார்கள்’ (ஹத்தஸனா) என்று சொல் வார்கள். ஷகீக் பின் சலமா (ரஹ்) அவர்கள் கூறுகிறார்கள்: “நபி (ஸல்) அவர்களிடமிருந்து நான் ஒரு வார்த்தையைச் செவியுற்றேன்” (சமிஉத்து) என்று அப்துல்லாஹ் பின் மஸ்ஊத் (ரலி) அவர்கள் சொன்னார்கள். ஹுதைஃபா பின் அல்யமான் (ரலி) அவர்கள் கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் எமக்கு இரு ஹதீஸ்களை அறிவித்தார்கள் (ஹத்தஸனா). அபுல்ஆலியா ருஃபைஉ பின் மிஹ்ரான் (ரஹ்) அவர்கள் கூறியதாவது: நபி (ஸல்) அவர்கள் இறைவனின் தரப்பிலிருந்து அறிவித்த சில செய்திகளை இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அவர்கள் “நபியவர்கள் தம் இறைவனிடமிருந்து அறிவித் தார்கள்” (யர்வீ அன் ரப்பிஹி) என்று சொன்னார்கள். அனஸ் (ரலி), அவர்கள், “நபி (ஸல்) அவர்கள் வல்லமையும் மாண்பும் மிக்க தம் இறைவனிடமிருந்து அறிவித்தார்கள்” (யர்வீ அன் ரப்பிஹி அஸ்ஸ வ ஜல்ல) என்று கூறினார்கள். அபூஹுரைரா (ரலி) அவர்கள், “நபி (ஸல்) அவர்கள் வல்லமையும் மாண்பும் மிக்க உங்கள் இறைவனிடமிருந்து அறிவித்தார்கள்” (யர்வீ அன் ரப்பிக்கும் அஸ்ஸ வ ஜல்ல) என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.
61. அப்துல்லாஹ் பின் உமர் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

“மரங்களில் (இப்படியும்) ஒருவகை மரம் உண்டு; அதன் இலை உதிர்வ தில்லை. அது முஸ்லிமுக்கு உவமை யாகும். அது எந்த மரம் என்று எனக்குச் சொல்லுங்கள் (ஹத்திஸூனீ)?” என அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கேட்டார்கள். அப்போது காட்டு மரங் களை நோக்கி மக்களின் கவனம் போயிற்று. அது பேரீச்ச மரம்தான் என்று நான் நினைத்தேன். ஆனால், (மூத்தவர் கள் அமைதியாய் இருக்கும் அந்த அவையில் நான் எப்படிச் சொல்வதென) வெட்கப்பட்டுக்கொண்டு (மௌனமாக) இருந்துவிட்டேன்.

பின்னர் மக்கள் “அது என்ன மரம் என்று தாங்களே சொல்லுங்கள் (ஹத் திஸ்னா), அல்லாஹ்வின் தூதரே?” என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் ‘பேரீச்ச மரம்’ என்று பதிலளித்தார்கள்.

அத்தியாயம் : 3

பாடம் : 6 கல்வி (கற்பித்தல்) குறித்து வந் துள்ளவை உயர்ந்தோன் அல்லாஹ் கூறுகின் றான்: “என் இறைவா! கல்வியை எனக்கு அதிகமாக்குவாயாக!” என்று (நபியே!) நீர் பிரார்த்திப்பீராக! (20:114) ஹதீஸ்துறை வல்லுநர் ஒருவரிடம் (பயிலும் மாணவர்கள் ஹதீஸ்களை) வாசித்துக்காட்டுவது; எடுத்துச்சொல்வது.3 ஹசன் அல்பஸ்ரீ, சுஃப்யான் அஸ் ஸவ்ரீ, மாலிக் பின் அனஸ் (ரஹ்) ஆகி யோர் இவ்வாறு வாசித்துக்காட்டுவதன் மூலம் ஆசிரியரின் அங்கீகாரத்தைப் பெறுவதை அனுமதிக்கப்பட்ட முறையாகவே கருதினார்கள். “ஆசிரியரிடம் வாசித்துக்காட்டுவதையும் (கிராஅத்), ஆசிரியரிடமிருந்து கேட்பதையும் (சமாஉ) அனுமதிக்கப்பட்டவையாகவே சுஃப்யான் அஸ்ஸவ்ரீ (ரஹ்), மாலிக் பின் அனஸ் (ரஹ்) ஆகியோர் கருதிவந்தனர்” என்று அபூஆஸிம் (ரஹ்) அவர்கள் குறிப்பிட்டார்கள். சுஃப்யான் அஸ்ஸவ்ரீ (ரஹ்) அவர்கள் கூறியதாவது: ஹதீஸ் வல்லுநரிடம் வாசித்துக்காட்டப்பட்டு (அவர் அனுமதித்து)விட்டால், (பின்னர் அறிவிக்கும் ஒருவர்) இதை அந்த ஆசிரியர் எனக்கு அறிவித்தார் (ஹத்தஸனீ) என்றும், இதை அவரிடமிருந்து நான் கேட்டேன் (சமிஃத்து) என்றும் கூறுவது தவறாகாது. ஹதீஸ் துறை அறிஞரிடம் வாசித்துக் காட்டுவ(தும் அதை அறிவிப்புச் செய்ய அவர் அங்கீகாரமளித்ததாகக் கருதுவதும் செல்லும் என்ப)தற்குப் பின்வரும் நபிமொழியை அவர்களில் சிலர் ஆதாரமாக எடுத்துக்கொள்கின்றனர்: ளிமாம் பின் ஸஅலபா (ரலி) அவர்கள் (நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து), “(ஐவேளைத்) தொழுகைகளைக் கடைப் பிடிக்க வேண்டும் என அல்லாஹ்வா தங்களுக்குக் கட்டளையிட்டான்?” எனக் கேட்டார்கள். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் ‘ஆம்!’ என்றார்கள். -இங்கே நபி (ஸல்) அவர்களிடம் சொல்லிக்காட்டப்பட்டுள் ளது. (இது ஆசிரியரிடம் மாணவர் வாசித்துக்காட்டும் முறையாகும்.)- பின்னர் ளிமாம் (ரலி) அவர்கள் இதைத் தம் கூட்டத்தாருக்கு அறிவித்தார்கள்; அவர்கள் அனைவரும் அவ(ர் கூறியவ)ற்றை ஏற்றுக்கெண்டனர். மாலிக் (ரஹ்) அவர்கள் காட்டும் ஆதாரமாவது: (கடன் வாங்கிய) சிலர் எழுதச் சொன்ன (கடன்) பத்திரம் அவர்கள்முன் படித்துக்காட்டப்பட்டது. (அதை அவர்கள் சரி என்று ஏற்றனர். பின்னர் அவர்களுக்கெதிராகச் சாட்சியம் சொல்பவர்கள்) “இன்ன மனிதர்கள் (தாம் கடனை வாங்கியதாக) எங்களிடம் வாக்குமூலம் அளித்தனர்” என்றே கூறுவார்கள். (உண்மையில்) அவர்களுக்கு அந்தப் பத்திரம் வாசித்துத்தான் காட்டப் பட்டது. (நேரடியாக அவர்கள் வாக்குமூலம் அளிக்கவில்லை. அப்படியிருந்தும் அது வாக்குமூலமாகவே கருதப்படுகிறது.) இன்னும் சிலசமயம் ஒருவர் குர்ஆன் அறிஞரிடம் ஓதிக்காட்டிவிட்டு ஓதிய அவரே, “இன்ன அறிஞர் எனக்கு ஒதிக்காட்டினார்” என்று (மக்களிடம்) கூறுவதுண்டு. (நடைமுறையில் இவையெல்லாம் ஒருவர் மற்றவரிடம் கற்றார் என்பதையே குறிக்கும்.) ஹசன் அல்பஸ்ரீ (ரஹ்) அவர்கள் கூறியதாவது: நபிமொழி அறிஞரிடம் வாசித்துக்காட்(டிவிட்டு, “அவரே தமக்கு அறிவித்தார்” என்று குறிப்பி)டுவதால் தவறில்லை. சுஃப்யான் அஸ்ஸவ்ரீ (ரஹ்) அவர்கள் கூறியதாவது: ஹதீஸ் வல்லுநரிடம் வாசித்துக்காட்டிவிட்டு, ‘அவர் எனக்கு அறிவித்தார்’ என்று கூறுவதால் தவ றில்லை. “ஆசிரியரிடம் மாணவர் வாசித்துக் காட்டு(ம்போது அதை அவர் சரி என்று கூறு)வதும், ஆசிரியரே வாசிப்பதும் சரிசமமாகும்” என்று மாலிக், சுஃப்யான் (ரஹ்) ஆகியோர் கூறியுள்ளனர்..
63. அனஸ் பின் மாலிக் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

நபி (ஸல்) அவர்களுடன் நாங்கள் (மஸ்ஜிதுந் நபவீ) பள்ளிவாசலில் அமர்ந் திருந்தபோது, ஒட்டகத்தில் ஒரு மனிதர் வந்து பள்ளிவாச(லின் வாயி)லில் ஒட்டகத் தைப் படுக்கவைத்து அத(ன் முன்னங் காலி)னை மடக்கிக் கட்டினார். பிறகு மக்களிடம் “உங்களில் முஹம்மத் அவர்கள் யார்?” என்று கேட்டார். -அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள் மக்களிடையே சாய்ந்து அமர்ந்திருந்தார்கள்.- “இதோ சாய்ந்து அமர்ந்திருக்கும் இந்த வெள்ளை நிற மனிதர்தான்” என்று நாங்கள் சொன்னோம்.

உடனே அம்மனிதர் நபி (ஸல்) அவர்களை ‘அப்துல் முத்தலிபின் (மகனின்) புதல்வரே!’ என்று அழைத்தார். அதற்கு நபியவர்கள் “உமது அழைப்பை ஏற்றேன்” என்று சொன்னார்கள். அப்போது அம்மனிதர் நபி (ஸல்) அவர்களிடம், “நான் உங்களிடம் சில கேள்விகள் கேட்கப்போகிறேன்; கேள்வியில் கடுமை காட்டப்போகிறேன். அதற்கு நீங்கள் என்மீது கோபப்பட்டுவிடக் கூடாது” என்றார். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் “உமது மனதில் பட்டதைக் கேளும்” என்றார்கள்.

அப்போது அம்மனிதர், “உம்முடைய, உமக்குமுன் இருந்தவர்களுடைய இறைவன்மீது ஆணையாகக் கேட்கி றேன்; அல்லாஹ்தான் உம்மை மனித இனம் முழுவதற்கும் தூதராக அனுப்பி னானா?” என்றார். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள் “ஆம், அல்லாஹ் சாட்சியாக!” என்றார்கள்.

அடுத்து அவர் “அல்லாஹ்வை முன் வைத்து உம்மிடம் நான் கேட்கிறேன்; அல்லாஹ்தான் இரவிலும் பகலிலுமாக (நாளொன்றுக்கு) ஐவேளைத் தொழுகை களை நாம் தொழுது வரவேண்டுமென்று உமக்கு(ம் மக்களுக்கும்) கட்டளையிட்டி ருக்கின்றானா?” என்று கேட்டார். அதற்கும் நபி (ஸல்) அவர்கள் “ஆம், அல்லாஹ் சாட்சியாக” என்றார்கள்.

அவர் “அல்லாஹ்வை முன்வைத்து உம்மிடம் நான் கேட்கிறேன்; அல்லாஹ் தான் ஒவ்வொரு ஆண்டிலும் (குறிப்பிட்ட) இந்த (ரமளான்) மாதத்தில் நாம் நோன்பு நோற்க வேண்டும் என்று உமக்குக் கட்டளையிட்டிருக்கின்றானா?” என்று கேட்டார். அதற்கும் நபி (ஸல்) அவர்கள் “ஆம், அல்லாஹ் சாட்சியாக!’ என்றார்கள்.

அவர், “அல்லாஹ்வை முன்வைத்து உம்மிடம் நான் கேட்கிறேன்: அல்லாஹ்தான் எங்களில் செல்வர்களிடமிருந்து இந்த (ஸகாத் எனும்) தர்மத்தைப் பெற்று எங்களில் வறியோரிடையே விநியோகிக்குமாறு உமக்குக் கட்டளையிட்டிருக்கின்றானா?” என்று கேட்டார். அதற்கும் நபி (ஸல்) அவர்கள், “ஆம், அல்லாஹ் சாட்சியாக!” என்றார்கள்.

(இவற்றைக் கேட்டுவிட்டு) அம்மனிதர், “நீங்கள் (இறைவனிடமிருந்து) கொண்டுவந்தவற்றை நான் நம்பி ஏற்கின்றேன்” என்று கூறிவிட்டு, “நான், என் கூட்டத்தாரில் இங்கு வராமல் இருப்பவர்களின் தூதுவன் ஆவேன்; நான்தான் பனூ சஅத் பின் பக்ர் குலத்தாரில் ஒருவரான ளிமாம் பின் ஸஅலபா” என்றும் கூறினார்.

இந்த ஹதீஸ் மூன்று அறிவிப்பாளர்தொடர்களில் வந்துள்ளது.

அத்தியாயம் : 3

பாடம் : 7 ஆசிரியர் மாணவரிடம் ஒரு நபி மொழிச் சுவடியை ஒப்படைப் பது (முனாவலா), கல்விக் குறிப்பு களை மார்க்க அறிஞர்கள் பல ஊர்களுக்கு எழுதி அனுப்புவது (முகாத்தபா) ஆகியவை தொடர் பாக வந்துள்ளவை4 அனஸ் (ரலி) அவர்கள் கூறுகிறார்கள்: (கலீஃபா) உஸ்மான் (ரலி) அவர்கள் குர்ஆனைப் பல பிரதிகளில் படியெடுத்து அவற்றை நாட்டின் பல்வேறு பகுதி களுக்கும் அனுப்பிவைத்தார்கள். “இது அனுமதிக்கப்பட்ட முறையே” என அப்துல்லாஹ் பின் உமர் (ரலி), யஹ்யா பின் சயீத் (ரஹ்), மாலிக் பின் அனஸ் (ரஹ்) ஆகியோர் கருதினர். நபிமொழிச் சுவடியை ஒப்படைக்கலாம் (முனாவலா) என்பதற்கு ஹிஜாஸ்வாசிகள் பின்வரும் ஹதீஸை ஆதாரமாகக் கொண்டிருக்கிறார்கள்: ஒரு படைப் பிரிவிற்குத் தளபதியாக நியமிக்கப்பட்ட ஒருவரிடம் நபி (ஸல்) அவர்கள் ஒரு கடிதம் எழுதிக் கொடுத்து “இன்ன இடத்தை நீர் அடையும் முன்பு இதைப் படிக்கக் கூடாது” என்று சொல்லி அனுப்பினார்கள். அதன்படி அவர் அந்த இடத்தை அடைந்த பின்பே அதை(த் தம்முடன் வந்த மற்ற) மக்களுக்குப் படித்துக்காட்டி, நபி (ஸல்) அவர்களின் கட்டளையை அவர்களுக்கு அறிவித்தார்.
65. அனஸ் பின் மாலிக் (ரலி) அவர்கள் கூறியதாவது:

நபி (ஸல்) அவர்கள் (கிழக்கு ரோமானிய அரசுக்கு இஸ்லாமிய அழைப்பு விடுத்து) கடிதம் ஒன்றை ‘எழுதச் சொன்னார்கள்’ அல்லது ‘எழுத விரும்பினார்கள்’. அப்போது “அவர்கள் (ரோமர்கள்) முத்திரையிடப்படாத எந்தக் கடிதத்தையும் படிக்க மாட்டார்கள்” என்று நபியவர்களிடம் சொல்லப்பட்டது.

ஆகவே, நபி (ஸல்) அவர்கள் வெள்ளியாலான மோதிரம் ஒன்றைத் தயாரித் துக்கொண்டார்கள். அதில் ‘முஹம்மதுர் ரசூலுல்லாஹ்’ (அல்லாஹ்வின் தூதர் முஹம்மத்) என்று (இலச்சினை) பொறிக்கப்பட்டிருந்தது. இப்போதும் நான் அவர்களது கரத்திலிருந்த மோதிரத்தின் வெண்மையைப் பார்ப்பதைப் போன்றுள்ளது.

(இதன் அறிவிப்பவர்களில் ஒருவரான ஷுஅபா (ரஹ்) அவர்கள் கூறுகிறார்கள்:)

(எனக்கு இதை அறிவித்த) கத்தாதா பின் திஆமா (ரஹ்) அவர்களிடம், “அ(ந்த மோதிரத்)தில் ‘முஹம்மதுர் ரசூலுல்லாஹ்’ என்று பொறிக்கப்பட்டிருந்ததாக (தங்க ளிடம்) யார் கூறியது?” எனக் கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள் ‘அனஸ் (ரலி) அவர்கள் தான்’ என்று சொன்னார்கள்.

அத்தியாயம் : 3

பாடம் : 9 “நேரில் கேட்டவரைவிடக் கேட்டவரிடம் கேட்கும் எத்த னையோ பேர் நன்கு புரிந்து கொள்கிறார்கள்” என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறியது
67. அபூபக்ரா (நுஃபைஉ பின் அல் ஹாரிஸ்-ரலி) அவர்கள் நபி (ஸல்) அவர் களைப் பற்றிக் கூறியதாவது:

நபி (ஸல்) அவர்கள் (விடைபெறும் ஹஜ்ஜின்போது ‘மினா’வில் துல்ஹஜ் பத்தாம் நாள்) ஓர் ஒட்டகத்தின் மீது அமர்ந்திருக்க, ஒரு மனிதர் அதன் கடிவாளத்தைப் பிடித்துக்கொண்டிருந்தார். அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள், “இது எந்த நாள்?” என்று கேட்டார்கள். அந்த நாளுக்கு அவர்கள் வேறு பெயர் சூட்டுவார்களோ என்று நாங்கள் எண்ணுமளவுக்கு மௌனமாக இருந்தோம். “இது நஹ்ருடைய (துல்ஹஜ் பத்தாம்) நாள் அல்லவா?” என்று கேட்டார்கள். நாங்கள் ‘ஆம்’ என்றோம்.

அடுத்து “இது எந்த மாதம்?” என்று கேட்டார்கள். அந்த மாதத்துக்கு வேறு பெயர் சூட்டுவார்களோ என்று நாங்கள் எண்ணுமளவுக்கு மௌனமாக இருந்தோம். அப்போது அவர்கள் “இது துல்ஹஜ் மாதமல்லவா?” என்றார்கள். நாங்கள் ‘ஆம்’ என்றோம்.

நபி (ஸல்) அவர்கள், “உங்களது புனித மிக்க இந்த நகரத்தில் உங்களுடைய புனித மிக்க இந்த மாதத்தில், இன்றைய தினம் எந்த அளவுக்குப் புனிதமானதோ, அந்த அளவுக்கு உங்கள் உயிர்களும் உங்கள் பொருட்களும் உங்கள் மானங்களும் உங்களுக்குப் புனிதமானவை ஆகும்” என்று கூறிவிட்டு, “(இதோ!) இங்கு வந்திருப்பவர் வராதவருக்கு இந்தச் செய்தியைக் கூறிவிட வேண்டும்; ஏனெனில், இங்கு வந்திருப்பவர் தம்மை விட நன்கு புரிந்து நினைவில் கொள்ளும் ஒருவருக்கு இந்தச் செய்தியை சேர்த்துவைக்கக்கூடும்” என்றார்கள்.

அத்தியாயம் : 3